Louang Namtha, Laos

Hallo allemaal,

Ik heb Thailand inmiddels verlaten (drie dagen geleden) via een houten pontje over de rivier de Mekong vanuit Chiang Kong naar Laos. Een pontje, waarbij je na overkomst je tas op de wal moet gooien en er dan zelf op moet springen. Bij binnenkomst in Laos heb ik een visum voor 14 dagen gekregen, dus voordat die om zijn, moet ik er weer uit zijn.
Bij aankomst meteen Laotiaans geld opgenomen; de munteenheid is hier de kip. 1 miljoen kip kost ongeveer 80 euro, dus je bent hier al snel miljonair.

Laos bestaat vooral uit heuvels, die door jungle bedekt zijn. In de dalen woont het Lao-volk of daaraan verwante volkeren (zoals de 'Zwarte Thai'), in de heuvels wonen allerlei etnische groepen die 'bergstammen' (hill tribes) worden genoemd. Hier in het noorden van Laos zijn deze bergstammen in de meerderheid.

Via een stoffige zandweg ben ik in een 'song thaew' (pickup truck met bankjes tegenover elkaar met een dak erboven) van Houayxay aan de Thaise grens naar Louang Namtha gegaan. Dit duurde precies 8 uur. Niet dat de afstand zo heel erg lang is, maar de weg is nogal slecht en na afloop van de reis zit iedereen onder het stof, omdat het de droge tijd is. (In de regentijd duurt de reis langer en zit iedereen na afloop onder de modder).
In Laos wordt een stuk minder Engels gesproken dan in Thailand en in het guest house waar ik nu slaap (genaamd het 'Tsunami Guest House', zo heet het nu eenmaal!) is alleen maar een 'bucket shower' (geen druk genoeg voor de douche, dus je kunt alleen emmertjes water over je heen gooien). Maar ja, het kost dan ook maar 20.000 kip (minder dan 2 euro) per nacht om er te slapen. Wel heb je hier veel betere koffie en thee dan in Thailand en Franse 'baguette'. Er is hier in deze stad nog maar sinds een paar jaar de hele dag electriciteit (vroeger alleen 's avonds).

Loung Namtha, waar ik nu ben, is de 'hoofdstad' (een groot dorp) van een provincie waar 94 % van de bevolking van de zelfvoorzienende landbouw leeft: al het voedsel (rijst, vlees, groenten) wordt door de boeren zelf voor gezorgd en alleen kleding, lepels, etc. wordt op de markt gekocht.
Omdat het natuurlijk wel zo interessant is om in de jungle en in de kleine dorpjes te gaan rondkijken en niet alleen maar in de steden, waar de bussen naar toe gaan, heb ik gisteren en vandaag aan een 'trek' meegedaan. In een groep van in totaal 8 personen en 2 gidsen twee dagen door de jungle gewandeld (heuvel op, heuvel af), waarbij we 's nachts in het dorpje Ban Nalai in een bamboehut hebben geslapen. Onderweg behalve veel hele mooie grote vlinders en hele oude bomen verschillende bergstamdorpjes tegengekomen, waaronder dorpjes van de Khmu- en de Lanten-stammen. Deze stammen spreken talen die totaal niet op Lao lijken en zijn niet boeddhistisch, maar geloven in voorouder-geesten en hebben shamans. De stammen verschillen qua gewoontes nogal van elkaar; de Khmu-stam heeft bijvoorbeeld huizen op palen en doet niet aan handwerken en klederdracht; de Lanten-stam heeft huizen op de grond en bijna iedereen loopt daar in kleren die ze zelf gemaakt hebben (in een bepaalde klederdracht) rond. In tegenstelling tot de Khmu bleek trouwens, dat deze Lanten niet gefotografeerd willen worden.
In het Khmu-dorpje, waar we overnachtten, waren de dorpelingen erg aardig voor ons en na het eten heeft de chef van het dorpje met behulp van een vertaler al onze vragen over het dorpje en over de mensen daar beantwoord; erg interessant.

De mensen in deze dorpjes zijn wel arm, maar omdat er ieder jaar regen genoeg is zijn er genoeg rijstvelden voor iedereen en er wordt ook volop groente verbouwd. Het eten, dat in de dorpjes voor ons werd klaargemaakt, was erg lekker. Deze dorpjes zijn alleen te voet bereikbaar en er zijn geen auto's, brommers, trekkers etcetera. In de dorpjes lopen erg veel varkens, kippen en kuikens rond, die goed gevoerd worden.

Omdat je in Laos alleen maar met een 'trekking permit' mag rondwandelen (je mag niet zomaar zelf door afgelegen dorpjes rondwandelen, zoals in Thailand) moet je wel met een georganiseerde toer mee om in zulke dorpjes rond te kijken. Deze toers zijn goed georganiseerd en het geld, dat je ervoor betaalt, gaat voornamelijk naar de dorpjes (dus niet naar de reisbureau's, zoals in Thailand, als je daar een toer boekt). In de dorpjes, waarin je komt, komen lang niet elke dag toeristen (dit mag maximaal 4 keer per week, maar dit wordt alleen in het hoogseizoen soms werkelijk gehaald), maar de toeristen, die erheen gaan, komen door deze regulering wel steeds in dezelfde dorpjes. Ik heb me laten vertellen, dat de dorpjes waar nooit toeristen komen (de overgrote meerderheid) slechter af zijn (daar gaat immers geen geld van de toeristen heen).

Ik heb op de foto's, die mij toegestuurd zijn, gezien dat er bij jullie in Nederland nu sneeuw ligt (of gelegen heeft): dat heeft ook wel zijn charmes!


Groet,

Reinder