Olchon, Tomsk en Tobolsk

Hallo!

Een tijdje langer in Irkoetsk en omgeving gebleven dan gedacht. Dit kwam vooral doordat ik na de trip naar Olchon, wat echt een geweldig prachtig eiland is, heb besloten om nog een paar dagen in Irkutsk te blijven voor de tocht verder naar het westen te ondernemen.

Olchon is zo prachtig: daar zijn geen woorden voor, en je voelt je daar echt in Siberie. Desolate dorpjes met alleen zandwegen en houten huisjes, waarvan de schoorsteen brandt.
Er is sinds een paar jaar weer electriciteit op Olchon. Er was ooit electriciteit maar gedurende een lange, economisch moeilijke tijd is het er weggeweest. Een vrouw in de bus ernaartoe vertelde, dat ze toen een antiek strijkijzer op kolen in een museum gekocht heeft om toch maar te kunnen strijken. Verder zaten in de bus ook een hele aardig echtpaar uit Irkoetsk dat Engels sprak; hij een filosoof en zij een lerares. Ze hadden een zwarte poedel bij zich die 'Karl Marx' heette; erg toepasselijk voor het hondje van een Russische filosoof.

Op Olchon geslapen in Nikita's Homestead, waar ik ook de twee Nederlanders en de Oostduitsers uit de DDR, die ik in het hostel in Irkutsk tegengekomen was, en Natasja, een Buryat-meisje uit Irkoetsk, dat in het hostel werkt en heel goed Duits praat, die toevallig ook een dagje naar Olkhon gaat. Net als in het hostel in Irkoetsk werd het met deze zelfde groep weer erg gezellig op Olchon. Ook ontmoeten we daar de Moskoviet Sasja. Hij neemt op een gegeven moment plechtig het woord en legt ons uit (vertaald door Natasja), dat er gedronken moet worden 'op Siberische gezondheid': de Siberiers zijn namelijk erg gezond, omdat ze altijd zoveel klimaatextremen doorstaan.
Daarna in Irkutsk kwamen we elkaar weer tegen en was het nog een paar avonden feest. De meisjes die in het hostel werkten deden ook mee en vonden het ook erg gezellig en toen wij afscheid namen kregen we zelfs allemaal cadeautjes.

Samen met de twee Nederlanders toen de trein genomen voor een 34-urige rit naar Tomsk. Dit ligt nog steeds in Siberie, maar dan wat westelijker.
In de trein krijgen we van onze medepassagiers van alles aangeboden: eten, drinken en zelfs een kaart van Tomsk. Een oudere vrouw, die tegenover mij zit, en haar schoondochter, praten bijna alleen maar Russisch maar moeten en zullen toch met ons praten en dat lukt dan ook. De schoondochter komt uit Tomsk en is van Joodse afkomst; blijkt dat veel Joden door Stalin naar Tomsk verbannen zijn.

Tomsk is een oude Siberische universiteitsstad met het monumentale Lenin-Prospekt maar ook vele oude houten huizen in de straatjes daaromheen. Het meisje in de trein had ons de Sibirski Pub aangeraden en daar spreek ik dan ook af met de twee Nederlanders. Ook deze pub is moeilijk te vinden: kleine lettertjes (alleen Russisch) op een deur in een zijstraatje, maar als je dan binnen bent is het druk en groot en mooi met een leuke band. Wij waren trouwens de enige toeristen in Tomsk - in zoverre wij gezien hebben -. De volgende dag weer met de Nederlanders afgesproken en in de pub een Rus ontmoet die na een beetje praten met ons plechtig het woord nam en een dusdanig betoog hield waarom er gedronken moest worden dat wij niet konden weigeren een glaasje wodka met hem mee te drinken.
Afscheid genomen van deze Nederlanders, die nog een paar dagen in Tomsk blijven en dan naar huis gaan, en alleen verder gegaan naar Tobolsk, waar ik nu zit.
Helaas was de tweede klasse in de trein vanuit Tomsk vol en ik moest dus 'platskartny' (3e klasse reizen): een wagon met stapelbedden zonder compartementen. Op zich had dat niet uitgemaakt (ook hier hele vriendelijke mensen, en 's nachts was het stil), maar het bed was alleen echt te kort, dus dat was (zo mogelijk) de laatste keer dat ik platskartny reis in Rusland.
De jongen die tegenover mij zat in de trein sprak Engels en gaf me ook weer allerlei eten (deze keer heb ik de halve literblikken bier en de wodka die mij ook aangeboden werden - vanaf andere plekken - afgeslagen) en aangenomen in Tiumen, waar hij er ook uitging, is hij zelfs met mij meegegaan met de stadsbus naar het busstation (voor de bus naar Tobolsk) om me de weg te wijzen.

Tobolsk ligt 5 uur met de bus (of een hele infrequente trein) van de Transsib (Transsiberische spoorlijn; de hoofdlijn van west naar oost) af, maar heeft een Kremlin en een desolate, maar bijzondere, oude stad; verder een heel lelijk nieuw gedeelte rondom het Komsomolsky Prospekt. In het hotel spreken ze weliswaar alleen Russisch, maar als ik moeite doe met behulp van mijn phrase book zijn ze met behulp van papier en pen, handen en voeten erg behulpzaam. Dat is erg handig, want zo ben ik toch te weten gekomen waar ik een treinkaartje kan kopen (het station ligt op 10 km afstand, maar ook een paar blokken verder (moeilijk te vinden) kun je treinkaartjes kopen), welke bus naar het station gaat, etcetera.
in dit stadje zijn ze duidelijk niet gewend aan toeristen en in elke winkel of cafee die je hier binnenkomt ben je duidelijk een bijzonderheid.
Vanavond om 0.15 met de trein naar Jekaterinburg (in de Sovjettijd heette dat Sverdlovsk, en dat staat nog steeds op het treinkaartje) en die trein is afkomstig uit het noordelijke richting ergens uit de buurt van de poolcirkel, dus ik hoop dat hij op tijd is. Jekaterinburg ligt in de Oeral, de Europees-Aziatische grens, en daar aangekomen zal ik Siberie dus echt achter de rug hebben.

Groet!

Reinder