Groeten uit Siberie

Zdrastvuytye!

Na allerlei omzwervingen, waaronder door de Chinese Gobiwoestijn, heb ik de trein genomen vanuit Peking naar Siberie en nu zit ik in Irkoetsk, in de buurt van het Baikalmeer.

Over al die plaatsen waar ik geweest ben kan ik natuurlijk lange verhalen vertellen. Maar deze log heb ik nu eenmaal niet goed bijgehouden. Heel in het kort even de route die ik gevolgd heb: na Australie ben ik teruggevlogen naar Singapore en van daaruit naar Hong Kong. Daar een paar dagen gebleven en een comfortabele trein (24 uur non-stop) naar Beijing (Peking) genomen. Daar onder andere de Chinese muur, de Verboden Stad en de Temple of Heaven bezocht en verder getreind naar Xi'An (Terracottaleger en oude stad). Van daaruit verder westwaarts, richting het noordwesten van China, per vliegtuig, trein en bus: eerst naar Lanzhou, waar je weer van de 'beaten track' af bent, van daaruit de bergen in naar het Tibetaanse pelgrimsoord Xiahe en terug. Toen samen met Australier Julian en Francaise Sandrine, die ik daar tegengekomen ben en dezelfde route westwaarts gingen doen, via Jiayuguan (het westelijke einde van de Chinese muur met een fort), Dunhuang (met de Mogao Caves) naar Turpan (Tulufan), 's zomers de heetste plaats van China, een oase in de Gobiwoestijn (in september nog 31 graden). Daar onder andere Tuyuk, een dorpje midden in de rotsen, bezocht; de architectuur daar doet meer aan Arabische denken dan aan Chinese en er wonen daar ook veel Oeigoeren en Kazachen. Van daaruit naar Urumqi (Wulumuqi), waar vandaan ik teruggevlogen ben naar Beijing (3 1/2 uur vliegen vanaf die verre noordwestelijke uithoek van China). Op 30 september om 22.56 met de trein richting Moskou vertrokken en op 3 oktober om 18.00 uitgestapt in Irkutsk.
De trein vanuit Peking hier naartoe had dus als eindbestemming Moskou en ik ben een paar reizigers in die trein tegengekomen die dat hele traject van 6 dagen in 1 keer zonder uit te stappen deden; ik vind het moeilijk om een reden te bedenken om niet in ieder geval 1 keer voor 1 dag ergens uit te stappen, te douchen en rond te kijken, als je dan toch zo'n lange treinreis maakt, maar goed.

Om een beetje bij te komen blijf ik hier een paar dagen, en de eerste twee dagen was het weer bijzonder goed (een zonnetje, een graad of 16, geen wind, mooie herfstkleuren), maar vanaf gisteravond is het omgeslagen: opeens zand- en herfstbladerstormen, afgelopen nacht heeft het gevroren en een beetje gesneeuwd, en nu is het koud en heb ik een trui en een muts moeten kopen.
Maar dat is geen reden om meteen verder richting westen te 'vluchten': morgen neem ik de bus naar Khudzjir op het eiland Olchon in het Baikalmeer.

Als je vanuit China komt stap je vanaf het moment dat je de Russische grens oversteekt in een totaal andere wereld. Geeft mij toch het gevoel dat ik terug in
Europa ben, zij het dan in een verre hoek: Siberie klinkt erg exotisch, en dat is het ook, maar als je vanuit China komt zie je blanke mensen met een taal en cultuur die, vergeleken met de Chinese, toch erg op de onze lijken.
In China had ik al backpackers gesproken die door Rusland daar naartoe getrokken waren. Onafhankelijk door Rusland reizen is heel goed mogelijk en lang niet zo moeilijk als door sommige reisbureau's en websites (van reisbureau's, niet van reizigers) gesuggereerd wordt. Het land is zoals bekend gigantisch groot en heeft erg veel te bieden en je kunt er nu gaan en staan waar je wilt. Vergeleken met in China val je hier veel minder op - maar toch nog genoeg voor degenen die opletten om duidelijk een buitenlander te zijn -. De Russische taal is mooi en uitspreekbaar en het alfabet is wel iets anders dan het onze, maar binnen een uur te leren, waarna je het langzaam voor kunt lezen. Niet dat je dan snapt wat het betekent natuurlijk, maar je kunt in ieder geval straat- en plaatsnamen lezen en na verloop van tijd geschreven woorden herkennen, wat in het Chinees natuurlijk niet zo maar gaat.

Irkoetsk(иркутск)is een stad met een mengeling van aan Oost-Europa denkende 19e eeuwse architectuur, grijze Sovjetblokken in de buitenwijken (maar ja, die zijn toch al een stuk mooier en ruimer dan veel Chinese buitenwijken) en bovendien ook hier en daar al of niet gekleurde, soms spookhuisachtige, Siberische houten huizen. Ik ben hier nog steeds in Azie en eerst dacht ik: wat lopen er hier veel Chinezen rond, maar dit zijn vooral oorspronkelijke Siberiers (een soort 'aboriginals'), een op Chinezen en Mongolen gelijkend ras, die er al waren voordat het gebied door de Russen gekoloniseerd werd. Ze zijn trouwens totaal gerussificeerd en gedragen zich net als de blanke Russen. De Russen zien er allemaal, op wat dronkelappen na, op ieder moment van de dag piekfijn uit, heel net gekleed, alsof ze vandaag iets heel bijzonders gaan doen. Ook is het overal heel schoon (toiletten, vloeren,keukens, etcetera): dat begon al in de Russische trein vanuit Beijing, waar in iedere wagon een Russische vrouw steeds aan het schoonmaken was, waarbij de passagiers regelmatig de voeten omhoog moeten doen.

Wel komen er hier nog winkels voor waarvan de ingang moeilijk te vinden is en laat de servicegerichtheid soms te wensen over: om iets voor elkaar te krijgen moet soms wat moeite gedaan worden (terwijl ze er toch geld mee verdienen) en/of gewacht worden op een bepaalde persoon, wiens taak die bepaalde service is (zoals de was doen of het zetten van een stempel), maar ja.

Het hostel waar ik hier verblijf, in feite een apartement in een grijs blok in een buitenwijk, bevindt zich volgens de reisgids op een 'inconvenient and insalubrious location', maar zo zie je tenminste hoe de normale bevolking hier leeft en het is er goedkoop en nog gezellig ook. Op openbaar vervoer hoef je hier nooit lang te wachten. Het personeel in het hostel spreekt allemaal Engels of Duits en dat is wel handig om je op je eerste verblijfplaats in Rusland wat op weg te helpen. In het hostel ben ik wat Nederlanders, Engelse lads uit Manchester en Oostduitsers uit de DDR, die Russisch op school geleerd hadden, tegengekomen.

Ondanks alle mogelijke stickers op alle geldautomaten hier leek mijn bankkaart in eerste instantie in geen enkele daarvan te werken, maar dankzij de informatie van een vrouw die in het hostel werkt heb ik toch 1 geldautomaat hier in Irkutsk gevonden waar mijn kaart wel werkt, en wel eentje midden in een ziekenhuis.



Da svidanja!

Reinder